Over de wijze van sterven moet je vooraf goed nadenken en praat er vooral over met de gezinsleden en overleg daarbij ook met de huisarts, zegt Jan. Als je documenten invult, bewaar deze dan zorgvuldig, met daarop genoteerd: datum en handtekening.
Coel overliep in zijn betoog verschillende hiervan, waarover we enkele hier vermelden. In de negatieve wilsverklaring leg je vast welke handelingen of onderzoekingen je niet meer wenst, m.a.w. je kiest ervoor om bepaalde medische handelingen af te wijzen. Artsen moeten deze wens respecteren, maar opgelet, je kan zomaar niet zelf bepaalde ingrepen eisen van de dokters.
Vertrouwenspersonen en vertegenwoordigers kunnen in dit eindelevensverhaal ook een rol spelen. Een vertrouwenspersoon kan je ondersteunen, maar kan niet in jouw plaats beslissen. Een vertegenwoordiger daarentegen, kan handelen in jouw naam.
Jan Coel schetste ook het verschil tussen tussen sedatie en euthanasie. Palliatieve sedatie komt neer op het verlagen van het bewustzijn, met de bedoeling om pijn te verzachten, dit kan eventueel tot aan het natuurlijk overlijden.
Euthanasie, daarentegen, is opzettelijk levensbeëindigend handelen op verzoek van de patiënt, het uitdrukkelijk doel is het opheffen van het lijden en de stopzetting van het leven. Maar er zijn voorwaarden: je moet wilsbekwaam zijn, zelf vragen om euthanasie, en een ongeneeslijke aandoening hebben, waardoor je ondraaglijk kan lijden. Euthanasie moet schriftelijk worden bevestigd (verzoek, datum en handtekening)
Jan Coels benadrukte nogmaals dat in overleg met huisarts en familie grondig moet nagedacht over de manier waarop je jouw levenseinde ziet. Overloop in dat verband de formaliteiten. Hij besloot met die wijze woorden; ‘weet wie je zal vasthouden als je levenseinde in zicht komt’
Meer info: www.palliatieve zorg vlaanderen.be of www.pallion.bewww.leif.be
Veel dank aan Ludo Deleux voor verslaggeving en foto's
