Vanavond kwamen liefhebbers samen in de bib van Heusden-Zolder om te luisteren naar Toni Coppers. Ongeveer 50 personen waren gekomen om zich te laten meeslepen door zijn verhalen. Toni, die extra aandacht kreeg door zijn deelname in het programma “De Verraders” op VTM, toonde zich een geboren verteller.
Hij trapte af met een spannend en intiem verhaal over zijn eerste vriendinnetje, dat moest gaan babysitten en een spannende avond beleefde door een koekoeksklok die luide en voor veel spanning zorgde. De toon was meteen gezet. Hij vertelde hoe hij opgroeide in een groot gezin in Sint-Truiden, in omstandigheden waarin hij nooit had gedacht dat hij schrijver zou worden een pad dat uiteindelijk helemaal anders verliep. Toch zijn er volgens hem twee grootse vrouwen geweest die zijn leven en loopbaan bepaalden. De eerste was zijn lerares Nederlands, Erna, die hem leerde lezen en na een brommerongeval zelfs hielp om opnieuw te leren lopen. De tweede is zijn partner en muze, Annick Lambert, zijn grote liefde, samen met wie hij in een samengesteld gezin met vijf kinderen leeft. Zijn verhalen schrijft hij samen mét haar; het is een familiegebeuren, hij benadrukte dat dit niet louter mijn verbeelding is, maar “ons” verhaal.
Elke anekdote, elke herinnering, elke kleine observatie uit het dagelijkse leven kan de vonk zijn voor een van zijn spannende verhalen.
Toni’s carrière begon bij de radio. Als kind luisterde hij ’s avonds naar zijn oude radio hij noemde het zijn “blaupunkt radio” die hem via de wereldradio naar alle uithoeken van de wereld bracht. Die radio voegde de hele wereld bij elkaar in zijn slaapkamer.
Later trad hij als stagiair in dienst bij de openbare omroep (de latere VRT), als reisjournalist en producer voor reportages en reisinhoud, en daar kreeg hij de liefde voor het schrijven te pakken.
Op vraag van de radio werd hem gevraagd een thrillerreeks te schrijven — dat werd het begin van de beroemd geworden reeks rond Liese Meerhout.
Diepgaand onderzoek — research — is voor Toni het allerbelangrijkste: het neemt volgens hem ongeveer 70% van zijn tijd in beslag, zei hij tijdens de lezing. Hij benadrukte dat elke plot begint met realiteit: echte emoties, echte plaatsen, menselijke situaties. Van daaruit ontwikkelt hij de plot stap voor stap eerst op steekkaartjes, dan groeien de details en personages, en uiteindelijk ontstaat het boek.
Dat maakt zijn thrillers geloofwaardig, psychologisch sterk, en meer dan alleen “plots”.
Hij ziet het schrijven als een continu samenspel tussen wat je voelt, wat je observeert, wat je weet en wat je je voorstelt. Zijn personages zijn geen stereotypes: hun angsten, twijfels, fouten alles is echt. Daardoor voelen zij voor de lezer als ‘mensen zoals jij en ik’.
Hij vertelde ook dat hij niet gelooft in toeval in zijn leven kwam niets zomaar toevallig. Die geloofsovertuiging, die indruk kreeg men gisterenavond uit zijn verhalen, zijn herinneringen, zijn keuzes.
Verslag en foto met dank aan Linda Graulus voor www.nieuwsheusdenzolder.be