Op vakantie in Capo Verde of de Kaap Verdische eilanden (5).

Dank aan Joseph Bams voor verslag & foto's
Dag 5 van ons verblijf is er eentje om kort over te zijn.

De nacht was warm en toch slapen we goed, vanwege het tijdsverschil (2 uur vroeger) zijn we rond de klok van zes al wakker. De zon staat al aan de lucht en laat haar warmte los over het eiland. Het is een beetje minder winderig dan de dag er voor. Tijdens ons ontbijt op het terras overleggen we hoe de dag er gaat uitzien. Het wordt een wandeling naar Ponte Preta aan zee.

Ponte Preta betekent in het Portugees “zwarte punt” en ligt aan de zuidwestkust van Ilha do Sal, dichtbij de plaats van Santa Maria. Het is een kaap/landpunt uitkomend in de Atlantische Oceaan, met een combinatie van zandstrand en vulkanisch gesteente/rotsen. Het is meer dan een bezoek waard, het strand en de omgeving zijn spectaculair: helder water, zand, rotsige stukken.   
 Ook goed voor rust en natuur: weinig druk in vergelijking met meer toeristische stranden. We gaan met de voeten het water in, het water voelt heerlijk warm aan. De golven zijn vaak verrassend, dan weer lage en dan hoge golven. Maar het gevoel is fantastisch, zo zuiver water, wanneer we ons iets dieper begeven kan je nog steeds de bodem zien. De Atlantische Oceaan heeft eb en vloed net zoals in Europa, en die zijn overal ter wereld aanwezig waar de zee in verbinding staat met de open oceaan, maar er zijn verschillen in sterkte (getijverschil) afhankelijk van de locatie. Rond de Kaapverdische Eilanden (waar Sal ligt) zijn de getijden veel minder uitgesproken dan bijvoorbeeld in Nederland of Frankrijk. Het getijverschil (amplitude) ligt daar meestal tussen 0,5 en 1 meter. Ter vergelijking: aan de Nederlandse kust kan dat 2 tot 4 meter zijn. De reden: Kaapverdië ligt midden in de oceaan, ver van ondiepe kustzones en nauwe zeearmen die het getij versterken. Net als in Europa is er tweemaal per dag hoogwater en tweemaal per dag laag water. De tijd tussen hoog en laag water is ongeveer 6uur en12 minuten.   

Op de plaats waar wij liggen is er achter ons een strand Beach club. Tijd om onze dorst te gaan lessen met een fris biertje. Tot onze verbazing zien we een salamander door het zand lopen en de Cape Verdean Sparrow. De Cape Verde Sparrow (Passer iagoensis) – klein, bruin; lijkt op de huismus maar komt alleen op de Kaapverdische eilanden voor.

Voor ons zien we de zee die de golven doen rollen over het blinkende water. De zon doet haar best en de warme zonnestralen glinsteren over de wijde zee. Na een paar uur verlaten we het strand en wandelen we weer terug naar het resort Vila Verde waar ons appartement gelegen is. Onderweg over de met stenen bezaaide weg komt er een quad aangereden. Even er voor hebben een kolonne van quads zien voorbij rijden. Diverse touroperators bieden buggy’s of quads aan, met trajecten van 2uren tot 4+ uren.     

De routes kenmerken zich door off-road tracks, duinen en verlaten stranden, natuurreservaten zoals Serra Negra, en bijzondere stops zoals Shark Bay. We gaan ons opfrissen en trekken schone kleren aan. Waar we gaan eten is nog een vraagteken. We kijken links en rechts naar de restaurantjes wat ze te bieden hebben, maar we willen eens gans wat anders eten dan local. Daarom valt ons oog op een restaurant weg van de drukte op de boulevard. We worden gastvrij ontvangen door de gastvrouw van dienst. De menukaart wordt ons aangereikt, veel van de gerechten komen we ook tegen in de diverse eetgelegenheden maar hier wordt er een andere smaak aan gegeven. Het restaurant waar we verblijven wordt gerund door de vrouw samen met haar zoon. De vrouw de huizes staat aan het fornuis, terwijl de zoon de bestellingen aanneemt. Even later komt hij terug met een heerlijk ruikend bord. Het ziet er lekker uit en dat is het ook. De zaak loopt stilaan vol en hebben we geluk dat we niet te lang hoeven te wachten. Dat kan soms eens tegenvallen in sommige in restaurants dat ze over schakelen op slow cooking. We zijn voldaan en keren weer naar ons appartement en gaan op bed liggen en vallen in een diepe slaap.