– een herinnering die blijft leven (50 jaar later)
JAK staat voor Jeugd Actie Komitee
Lang voordat het ontmoetingscentrum ONS HUIS in Berkenbos verrees, leefde er al iets onder de jeugd. Een onuitgesproken drang naar samenzijn, naar een plek van eigenheid. Jongeren kwamen spontaan samen, droomden hardop van een eigen jeugdclub. En toen de plannen voor de bouw van ONS HUIS bekend werden, kreeg die droom plots een echt fundament. Letterlijk.
Een jeugdhuis, daar in Berkenbos, in de kelder van het toekomstige gebouw – dat toen nog enkel op plan bestond. Maar waar eerst alleen dromen waren, kwam plots vaart. Wat begon als een idee, werd werkelijkheid in wording.
Wie zich het oude terrein nog herinnert, weet dat er aan de straatzijde van Ons Huis een brede, geasfalteerde parking lag. Links daarvan stond een grote ijzeren poort die toegang gaf tot een gezellige speeltuin. Daar vond je een voetbalveld, schommels, wipwappen en de botswing – geliefd bij de kleinsten. Die speelzone zou verdwijnen, maar in de plaats kwam iets nieuws: een thuis voor de jeugd.
Zomer 1975 – ruwbouw, beton en… feest
De bouw van ONS HUIS vorderde snel. En hoewel het gebouw nog slechts uit kale muren, een dak en veel beton bestond, kondigde Jeugdclub J.A.K. zijn allereerste activiteit aan. Geen ramen, geen deuren, enkel de ruwe essentie – maar dat hield niemand tegen.
In die betonnen omarming vond de eerste jeugdfuif van JAK plaats, in de zomer van 1975. Een geïmproviseerde toog – met liefde in elkaar getimmerd door de JAK-kern – sierde het kale interieur. Maar wat het aan afwerking miste, maakte het goed in sfeer.
Die namiddag werd afgetrapt met een vurige voetbalmatch:
JAK tegen KWB Berkenbos. De uitslag is verloren gegaan in de tijd, maar de herinnering aan de spanning en het gelach leeft voort. ’s Avonds liep het terrein vol. Jongeren uit Heusden en Zolder stroomden toe voor de fuif – muziek galmde door de betonnen ruimte, drank vloeide, en vooral: iedereen voelde dat dit het begin was van iets bijzonders.
Geen ramen of deuren? Geen probleem. Buiten was er een groot scherm opgesteld. Zodra de avond viel, zakten de jongeren neer op het grasveld, klaar voor een openluchtfilm (welke film het was zijn we vergeten). Het maakte niet uit dat je op het natte gras zat – het hoorde erbij.
Een eerste keer, een blijvende herinnering
Het jeugdhuis was nog verre van af. Maar die avond gebeurde er iets wezenlijks: de eerste lidkaarten van Jeugdclub JAK gingen over de toog. Een symbool van verbondenheid, van hoop op meer. En de jeugd? Die was tevreden, voldaan – het was hún avond, hún club, hún toekomst.
Anno 2025 – een blik terug, een toekomst vol herinnering
Vandaag, in 2025, kijken we terug op dat prille begin met een warme glimlach. Wat toen begon in een onafgewerkte kelder, groeide uit tot een levendige jeugdwerking. Generaties vonden er hun plek, hun vrienden, hun verhalen. Alleen de naam van het Jeugdhuis veranderde enkele malen, nu is het De Put.
De wereld is veranderd, de omgeving geëvolueerd, maar de geest van die eerste avond leeft voort. In elk project dat jongeren samenbrengen. In elke ruimte die hen toebehoort. In elke herinnering die van mond tot mond blijft gaan.
Want het zijn net die kleine, spontane momenten die de mooiste hoofdstukken van onze jeugd schrijven.
vanaf morgen 05 augustus zal er de ganse week een JAK verslag met vele foto's verschijnen
