Op het kerkhof van Viversel komen families en vrienden samen om de herinnering aan hun dierbaren levend te houden. Allerheiligen is hier een dag vol stilte en aandacht, een moment waarop iedereen even stilstaat bij wie niet meer fysiek aanwezig is, maar altijd in het hart blijft voortleven. Overal staan bloemen in zachte en felle kleuren; een prachtig contrast tegen de herfstbladeren die het kerkhof bedekken.
Met elke stap over de kronkelende paden wordt een verhaal gevoeld, en elk graf vertelt in stilte over het leven dat werd geleefd. Mensen branden kaarsjes en leggen bloemen neer als een teken van verbondenheid dat de tijd overstijgt.
Gedicht voor Allerheiligen
In Viversel, onder de bomen stil,
Waaien herinneringen als een zachte rill'.
Een bloem, een kaarsje, een innig gebaar,
Voor wie ons voorging, jaar na jaar.
Op dit kerkhof, stil en sereen,
Blijft hun liefde altijd in ons bestaan.
Een gloed van warmte, zo diep en teer,
Ze zijn niet weg, ze leven hier.
Met dank aan Lambert Reynders voor de foto's, info Rudi Coomans
