Aan de universiteit in Leuven haalde hij de graad van licentie in de geschiedenis en schreef het boek ‘De Geschiedenis van de Middeleeuwse beschaving’.Van 1935 tot 1956 was hij leraar geschiedenis en Engels in het college van de Minderbroeders in Heusden. Na een zware hersenvliesontsteking moest hij zijn taak als leraar opgeven en werd kapelaan van 1956 tot 1965 in de Sint-Valentinusparochie in Heusden Berkenbos. Daar was hij een stuwende kracht achter vele sociale verenigingen en medestichter van het jeugdkoor ‘De Zingende Hartjes’. Samen met de ACW-ers bouwde hij in 1959 het parochiehuis: ‘Ons Huis’.
De mensen kenden hem als de fietsende Franciscaan met een wat bleke gelaatskleur, spierwitte en voor een pater verrassend lange haren, een gezicht dat goedheid uitstraalde en een onafscheidelijke bruine pij, die deed denken aan de tijd toen de paters nog ‘echte’ paters waren. Hij heeft trouwens gedurende heel zijn kloosterleven die bruine pij gedragen.
Iedere dag maakte hij per fiets zijn ronde en bezocht zieken en mensen met problemen die hem om raad vroegen.
In de oorlogsjaren 40-45 stond hij, zonder dat zijn confraters het wisten, in het verzet en hielp geallieerde piloten met de terugkeer naar hun land. Na de oorlog ontving hij daarvoor verscheidene eretekens. Hij werd aalmoezenier van het Geheim Leger en mocht in 1945 het vaandel van het Geheim Leger wijden. In 1972 kreeg hij voor zijn inzet de graad van luitenant van de weerstand.
Op 18 september 1983 vierde hij samen met de parochie Berkenbos en zijn familie zijn gouden priesterjubileum. Samen met zijn confraters, zijn neven Anselmus (afkomstig uit Mopertingen) en P. Jadoul (afkomstig uit Eigenbilzen) droeg hij zijn dankmis op.
Als echte volgeling van Sint Franciscus hield hij van de natuur. Hij werd proost van de plaatselijke wandel- en diaclub. Met zijn leden zocht hij de mooiste plekjes op en trachtte die op dia of foto vast te leggen.
Pater Bertilius overleed op
29 januari 1997 in Heusden
en werd daar onder massale belangstelling begraven. Op zijn
gedachtenisprentje lezen wij: “Het geheim van zijn
onvermoeibare inzet voor zijn medemensen moeten wij zoeken
in zijn doorleefd kloosterleven als minderbroeder en als trouwe
volgeling van Sint Franciscus. Hij stond vroeg op, besteedde
de morgenuren aan gebed en bezinning, was trouw aanwezig in
het communiteitgebed en was voorts heel de dag beschikbaar
voor zijn mensen. 60 jaar was hij in het klooster van Heusden
Berkenbos en was 60 jaar biechtvader in de kloosterkerk”.
Met zeer veel dank aan De Heemkundige Kring Rosmeer vzw
Pater Bertilius was afkomstig van Rosmeer en deze Heemkundige Kring heeft jaren gewerkt om tot dit resultaat te bekomen. Na contact genomen te hebben met de voorzitter Filip Konings mochten vrij dit bericht overnemen en tot bij onze mensen brengen die Pater Bertilius zeer goed gekend hebben. Dank U hartelijk 
