Na het gedicht kan je de beschrijving van dit gemaakte beeld terug vinden.
Sint Barbara, Licht in de Diepte
In de vroege winterstilte, op vier decemberdag,
waar kolenstof en schaduwen eeuwenlang lagen,
fluistert een oude naam door gangen van het vak:
Barbara, wachter over zorgen en gevaren.
Met helm en lamp daalden mannen af,
diep in de aarde, waar dag geen plaats meer vond.
Daar, tussen rails, gewelf en zwarte schacht,
droegen ze haar in stilte in hun hart en op hun mond.
Een kaarsje in de barak, een kruisje in de jas,
één moment van hoop voor de ploeg naar beneden.
Want waar de hamer sloeg en donker alles was,
stond Sint Barbara hun bij in stille beden.
Nu klinken geen mijnfluiten meer door de straat,
maar haar verhaal blijft warm als kolenvuur.
Ze waakt in herinnering over wie het werk ooit deed,
een zachte stem uit een dieper, ouder uur.
En elke december weer, met sneeuw in de lucht,
wordt zij herdacht met een buiging en een lied:
Sint Barbara, licht voor wie in donker zucht —
dat niemand ooit jouw moed en liefde vergeet.
Een eerbetoon aan onze kompels – Kunstwerk voor Sint Barbara
Dit kunstwerk werd gemaakt ter ere van Sint Barbara, de patrones van alle mijnwerkers. Het brengt niet alleen voorwerpen samen, maar ook verhalen, herinneringen en het diepe respect voor de mannen die dag na dag afdaalden in de donkere ondergrond. Elk detail draagt hun verleden, hun moed en hun hoop.
Mijnlampen
De mijnlamp, het licht dat elke kompel met zich meedroeg, staat symbool voor het vertrouwen waarmee ze de diepte ingingen. In het duister was dit kleine licht vaak hun enige houvast.
Het grote kruis
Mijnwerk was zwaar en gevaarlijk. Het geloof gaf kracht, steun en troost. Het kruis in dit kunstwerk herinnert aan de stille gebeden waarmee velen hun shift begonnen.
De kolenwagen
De kolenwagen vertelt het verhaal van het harde werk, van de eindeloze beweging van steenkool en steenafval. Het symboliseert de ritme van de mijn: dag in, dag uit, onmisbaar en onvermoeibaar.
Het paard
In de vroege jaren trokken paarden de gevulde en lege wagens door de mijngangen. Ze waren trouwe werkmakkers, deel van het team, deel van het leven onder de grond.
De drie penning-emblemen
De penningen van de kolenmijnen tonen waar je werkte, wie je was tussen de mannen. Ze waren een teken van verbondenheid, van broederschap, van een plaats in het geheel.
Het mijnwerkersbeeld van Zolder
Het iconische beeld van de mijnwerker uit Zolder eert alle kompels die hun leven wijdden aan een beroep dat zoveel vroeg en zoveel gaf.
De Redder
De Redder, met zijn zuurstofmasker, staat voor de onzichtbare helden van de mijn. Mannen die paraat stonden wanneer gevaar toesloeg, vaak met gevaar voor zichzelf. Hun moed is een verhaal dat nooit vergeten mag worden.
De kogel met Sint Barbara
Bijna elke kompel droeg het kleine kogeltje met zich mee. Wanneer je het opendraait, verschijnt het miniatuurbeeld van Sint Barbara. In dat kleine gebaar – even draaien, even kijken – zat hoop, vertrouwen en de stille vraag om veilig weer boven te komen.
Oude en nieuwe halsdoeken
De halsdoeken verbinden generaties mijnwerkers. Ze vertellen het verhaal van vroeger, maar dragen ook het heden mee. Een brug tussen wat geweest is en wat blijft leven in onze herinnering.
