Op vakantie in Capo Verde of de Kaap Verdische eilanden (6)slot.

Met dank aan Joseph Bams voor verslag en foto's
Dag zes een rustige dag.
Dag zes begint op een rustige manier, wetend dat het de laatste dag is voor ons vertrek op zondag terug naar België. Door de warme temperatuur die er vanaf de voormiddag is besluiten we om de voormiddag door te brengen aan het zwembad. Het water van het buitenzwembad is heerlijk en zorgt voor de nodige verkoeling. Een strandzetel om ons neer te vleien doet de rest. Wel liggen op de strandzetel en de zon     

 brandt genadeloos op mijn nog wit lichaam. Niet te lang blijven liggen denk ik en regelmatig een frisse duik nemen. Maar de zon heeft geen compassie en een paar uur later krijg ik de kleur van een kreeft. Dan hou ik het voor bekeken en omdat het 1 november is worden er pannenkoeken gebakken. Gewone pannenkoeken want boekweitbloem vindt je niet in Afrika. Daarom smaken ze niet minder goed.

De middag is al goed gevorderd en de zon brandt genadeloos verder. We besluiten om het strand eens van de andere kant te verkennen. We wandelen richting Santa Maria maar in plaats van het dorpje in te slaan wandelen we de andere richting uit. Er wordt volop gebouwd, appartementsblokken die nog in ruwe beton staan klaar om later afgewerkt te worden. Aan dit merk je dat het toerisme volop aan toe nemen is. Ook een casino ontsnapt niet aan ons oog. Het Casino Royal in Santa Maria bevindt zich in de stad Santa Maria en is een populaire toeristische bestemming. Het casino is iedere avond geopend en gasten kunnen er terecht voor de klassieke spelen zoals blackjack en roulette, maar ook voor moderne gokautomaten. Naast de spellen biedt het casino ook livemuziek, bars en restaurants. We wandelen via een zij straatje naar het strand, het strand ligt vol met toeristen en de lokale inwoners genieten van zon, zee en strand. Langs het strand zie je de beach bars en de lokale bevolking proberen zelfgemaakte beeldjes, schilderijen, armbandjes en heuse Hovercraft reizen op zee aan de toeristen te verkopen. We nemen plaats op één van de vele terrasjes langs het strand en bestellen wat te drinken. Vanop de plaats waar we zitten kunnen we de Zonne kloppende massa overschouwen. Ook de vissersbootjes ontsnappen niet aan ons oog, ze zijn met vele die aan visvangst doen. Tonijn is toch wel de vis die het meest gevangen wordt. Na de vangst proberen de vissers de vis aan de restaurants te verkopen. We verblijven nog een tijdje op het terras en na een paar uur hebben we wel honger gekregen. Om onze vakantie af te sluiten gaan we naar ons Beach restaurant wat we kennen als één van de mooiste en de lekkerste gerechten serveert.     

Het is een restaurant van lokale en Italiaanse gerechten. Heel veel pastagerechten staan op het menu maar ook pizza’s, visgerechten en het lokale Cachupa.

Cachupa is het nationale gerecht van Kaapverdië, en het speelt een centrale rol in de lokale eetcultuur. Het is een stoofpot die symbool staat voor de gemeenschapszin en eenvoud van de Kaapverdische keuken, maar tegelijk ook voor rijkdom aan smaak en regionale variatie. De duisternis doet zijn intrede op het eiland en de ondergaande zon verdwijnt stilaan in zee. Het eten heeft gesmaakt, de rekening wordt vereffend en we wandelen rustig naar de bushalte waar het gratis busje ons zal oppikken om terug naar ons resort van Vila Verde te brengen. De nacht belooft zwoel te worden, het koelt nauwelijks af en we liggen boven op de lakens.

De laatste nacht in Capo Verde, het gaat zeer snel, de dagen zijn voorbij gevlogen. De volgende dag is er eentje om alles wat op te kuisen en onze valiezen klaar te maken voor de terug reis naar België. Ons vliegtuig is namiddag om 13u25 en de bestelde taxi pikt ons op om 11u. Je kan maar beter tijdig naar de airport gaan want ook hier geldt het motto “No Stress”, het woord dat iedereen kent op het eiland. Zelfs de plaatselijke bevolking dragen voetbaltruitjes met als opschrift ‘No Stress’. In Cabo Verde wordt “No stress” vaak als motto of populaire uitdrukking gebruikt

bijvoorbeeld toeristische websites schrijven dat het levensgevoel op de eilanden vaak wordt samengevat met “No stress”. De uitdrukking lijkt eerder een algemene Engelse slogan te zijn geworden in de toeristische en lokale cultuur van Cabo Verde, zonder duidelijke toeschrijving. We komen aan op de airport Amílcar Cabral International Airport in Espargos. Het is er behoorlijk druk van reizigers die zich naar alle hoeken van de wereld begeven. Wanneer alle formaliteiten en controle van de bagage zijn vervuld is het nog even wachten tot we naar ons vliegtuig worden vervoerd. We stappen op het vliegtuig, nemen plaats en kijken door het raampje, weldra wetend dat we binnen enkele minuten opstijgen en Capo Verde nog eens vanuit de hoogte kunnen aanschouwen. Het is geen vaarwel Capo Verde maar tot weerziens. We landen om 21u20 Belgische tijd en het weer, ja het weer, Typisch Belgisch.
Einde Van een week Kaapverdië.