Met elke stap over de kronkelende paden wordt een verhaal gevoeld, en elk graf vertelt in stilte over het leven dat werd geleefd. Mensen branden kaarsjes en leggen bloemen neer als een teken van verbondenheid dat de tijd overstijgt.
In Viversel, onder de bomen stil,
Waaien herinneringen als een zachte rill'.
Een bloem, een kaarsje, een innig gebaar,
Voor wie ons voorging, jaar na jaar.
Op dit kerkhof, stil en sereen,
Blijft hun liefde altijd in ons bestaan.
Een gloed van warmte, zo diep en teer,
Ze zijn niet weg, ze leven hier.
Met dank aan Ronny Swinnen voor de foto's, info Rudi Coomans



.jpeg)

.jpeg)