Sinds 1674 fluistert de Kluis van Bolderberg haar eeuwenoude geheimen tussen de bladeren van het Vogelzangbos, hoog op de heuvel waar tijd lijkt stil te staan. De kleine kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Loreto is een toevluchtsoord waar kluizenaars hun ziel lieten zingen in de stilte, een plek waar het licht van het geloof zachtjes brandt in de schaduw van het woud.
Op de vooravond van Maria’s Tenhemelopneming, wanneer de avondschemering de horizon kust en de nacht haar mantel spreidt, ontwaakt de heuvel in een betovering van licht. Pelgrims uit verre streken trekken aan, een stroom van hoop en verlangen die in stilte de duisternis omarmt. In 1898 zette pastoor Smeets de eerste vlam in dit vuur, toen hij het dorp opriep om met kaarslicht en gebed de heilige Theresia van Lisieux te eren. Wat begon als een enkel lichtje, werd een dans van vele vlammen, een stroom van licht die de schaduwen verdrijft en het hart verwarmt.
De oude waskaarsjes zijn vervangen door moderne led-lichtjes, maar hun zachte gloed blijft een poort naar het verleden — een fluistering van vergeten gebeden en lang vervlogen momenten van hoop. Langzaam stijgt de processie de heuvel op, als een rivier van licht die kronkelt tussen bomen en stenen, geleid door het zachte gefluister van de wind en het ritme van gebeden. Bovenop de Bolderberg wacht de kapel als een baken, een heilig vuur dat in de nacht gloeit, waar onder een hemel vol sterren een eucharistieviering plaatsvindt — een heilig samenzijn dat tijd en ruimte overstijgt.
Anno 2025
Zelfs in het jaar 2025 blijft dit eeuwenoude ritueel stralen als een kostbare parel in de schoot van de tijd. Mensen reizen van heinde en verre, als reizigers op zoek naar het licht dat hen verbindt met iets groters dan zijzelf. Het is een moment van verstilling, van adem en herinnering, waarin het verleden en het heden elkaar vasthouden in een dans van licht en schaduw. Elk lichtje vertelt een verhaal van geloof, verlies en hoop; elke voetstap weeft een draad in het weefsel van generaties. Zo blijft de Kaarskesprocessie een eeuwig brandend vuur — een zachte gloed die nooit dooft, een licht dat de ziel verwarmt en de weg verlicht voor wie durft te volgen.
