Verjaardagen waren eenvoudige, maar o zo bijzondere dagen. Al de avond voordien begon de sfeer. Dan maakten ze grote A4-papieren met verjaardagswensen daarop, tekeningen of grappige boodschappen en plakten die stiekem overal in huis: aan de spiegel in de badkamer, op de koelkast, aan de binnenkant van de slaapkamerdeur… Zodat de jarige bij het opstaan meteen wist: vandaag ben ik speciaal.
's Ochtends kreeg je een kus en een “gelukkige verjaardag” aan tafel, en je hoopte op een dag vol kleine, mooie dingen. Taart stond klaar — meestal zelfgebakken door moeder — en daarbij waren er steeds wat frisdrank, limonade of voor de groteren een biertje. En dan was er dat ene cadeau, waar je al weken naar uitkeek.
Op school ging het feest gewoon door. Zodra je het klaslokaal binnenstapte, kwamen de felicitaties van alle kanten. De meester of juf zei luidop: “We hebben een jarige!” en dan zong de hele klas een verjaardagsliedje voor jou. En wat deed de jarige? Die had een grote zak bij, gevuld met snoepjes — en die ging dan rond in de klas. Iedereen mocht zelf kiezen welk snoepje hij of zij het liefste had. Dat moment voelde alsof jij even koning of koningin van de dag was.
De vrienden uit de buurt kwamen na school langs, er werden spelletjes gespeeld zoals stoelendans of ezeltje-springen. Geen feestzaal of springkasteel, gewoon de woonkamer met stoelen aan de kant en een radio of platenspeler voor de sfeer. Foto’s werden gemaakt met een analoog toestel, en pas weken later kwam die ene foto boven water waar je net je kaarsjes uitblies.
Een verjaardag was een dag om te koesteren. Je voelde je echt jarig. Iedereen leefde mee, en alles voelde huiselijk, warm en vol liefde.
Nu:
Vandaag zijn verjaardagen vaak groots opgezet. Digitale uitnodigingen, themataarten met eenhoorns of superhelden, een springkasteel in de tuin. De cadeaus zijn afgestemd op een verlanglijstje, en elk moment wordt vastgelegd voor sociale media. Er is een fotoboek al voor het feest voorbij is.
Kinderen krijgen een goodiebag mee naar huis, en ouders laveren tussen koffie, foto's maken en filmpjes delen. Alles is tot in de puntjes geregeld, maar het spontane, warme van toen lijkt soms wat verdwenen.
En toch... als je goed kijkt, zie je het nog — in de twinkeling van een kind dat een kaarsje uitblaast. De magie is er nog altijd, alleen draagt ze vandaag andere kleuren.
Foto met dank aan de Geschied & Heemkundige Kring Heusden
