Paris, Texas is het magnum opus van de Europese grootmeester:
Wim Wenders. De Duitse regisseur maakte deze film tijdens zijn hoogdagen samen met een uitstekend team aan crew. Waaronder één van de meest invloedrijke cameramannen allertijden: Robby Müller. De film wordt geprezen voor zijn prachtige cinematografie, sfeer en acteerprestaties. Dit was voor Harry Dean Stanton zijn eerste grote hoofdrol en ineens zijn doorbraak. Ook voor Natassja Kinski betekende dit een serieuze acteer carrière, maar heeft in haar oeuvre nooit deze film kunnen overtreffen. Paris, Texas werd ook in 1984 de grote winnaar van Cannes met de gouden palm en dat terecht verdiend.
Sindsdien duikt de film steeds op in lijstjes van beroemde filmmakers en critici, als één van de topfavoriete films. De film verteld het verhaal van Travis. Die op het begin van de film een zwijgzame zwerver is, die door de Amerikaanse woestijn aan het ronddwalen is. Hij komt aan met uitdrogingsverschijnselen in een bar, waar hij opgevangen wordt door een arts, die een aanwijzing vindt van zijn familie. Zo komt zijn broer Walt terug in zijn leven, na vier jaar van vermits te zijn geweest. Walt wil er alles aan doen om terug te connecteren met Travis, waar hij ook in die vier jaar voor zijn achtergelaten zoon heeft gezorgd. Langzaamaan ontplooid het plot naar meer details over het leven van deze familie en vormt het een bijzonder verhaal. Ik zag zelf Paris, Texas voor de eerste keer. Een film die al lang op de lijst stond en nu eens op het grote scherm te bezichtigen was. Ik ben deze film gaan kijken in het filmhuis: De Spiegel in Heerlen. Een uiterst bijzondere bioscoop met een erg nostalgisch jaren 70 gevoel. Wat op zijn manier bijdraagt aan filmklassiekers.
En wat een prachtige ervaring was dit! Paris, Texas heeft zeker terecht zijn status verdiend. Het is een film waarbij je elke vorm van emotie wel te voelen krijgt. Het verhaal neemt rustig zijn tijd om te ontplooien. We krijgen bij al deze karakters mooi de tijd om hun te leren kennen en mee te leven. Harry Dean Stanton draagt deze film ongelofelijk sterk. En de scenes met Natassja Kinski zijn misschien wel het meest overtuigende stukje cinema allertijden.
Deze film is voor mij ook een absoluut meesterwerk dat thuishoort in mijn topfavorieten lijst. Ik heb zelden zo meegevoeld met personages. Zelden zo opgekeken van de pracht en ambacht die de makers laten zien. Er zit zoveel passie in en dat voel je gewoon. Het is naast zijn karakterstudie ook nog eens een reisfilm, een reis doorheen het westen van Amerika. Met zijn bijzondere leegtes, zijn neonverlichte wegrestaurantjes en zijn altijd levendige steden.
Wim Wenders en Robbie Müller zijn menigmaal tijdens de opnames enthousiast beginnen te filmen van zijn locaties. De schoonheid registrerend als een odyssee doorheen een onbekend stuk land dat net ontdekt wordt. Amerika door het oog van Europese kunstenaars is misschien nog zijn meest terecht omschrijving. Maar ik ben misschien wat te enthousiast aan het uitweiden. Ga dit vooral zelf kijken en raar even verwonderd en enthousiast als mij.
Info:
Jaar: 1984
Regisseur: Wim Wenders
Acteurs: Harry Dean Stanton, Natassja Kinski, Dean Stockwell
Speelduur 145 minuten
THE ROXY THEATRE KLIK HIER voor het FILMOVERZICHT
