Een briesje speelt, zo zacht en teer,
het fluistert dromen keer op keer.
De bomen buigen, knikken mee,
de nacht is rustig, zwart als zee.
Laat los wat was, de dag is moe,
een ster schijnt zacht en zegt: taboe.
Droom vrij, want morgen is jouw tijd,
de nacht bewaart je zacht bereid.
