







Dit boek zou iedereen moeten lezen.
Na de oorlog omwille van de grootste armoede kwamen tal van Italianen naar België om in de mijnen te gaan werken. Hun gezin bleef toen voorlopig alleen in Italië. Het vertrekpunt was Milaan en aangekomen in Namen werden ze verdeeld over België. Velen kwamen in logementshuizen terecht en er was niet de minste psychologische bijstand. Een klein valiesje was hun enige bagage. Velen wisten niet wat een mijn was en na één dag hielden ze het al voor bezien, maar ze konden gewoon niet anders. Gehuisvest werden ze in barakken in de meest erbarmelijke omstandigheden en ook op het werk kregen ze de moeilijkste opdrachten. Na 1950 verminderde de toeloop van Italianen omdat er al zoveel dodelijke en ernstige ongevallen gebeurd waren en na Marcinelle lagen de kaarten heel anders. Iedere dag horen wij meer en meer respect te tonen voor deze pioniers! Laat ons niet vergeten hoe velen nadien beroepsziektes kregen: velen daarvan zijn al lang gestorven. Nadien kwam hun familie ook over uit Italië. En eens te meer: de mijn was zeker geen sprookje. Dank aan Lambert Reynders


