DONEREN KAN NOK KLIK HIER
Mijn beste IKO vrienden,Fris opgestaan vanochtend en ik was als eerste aan het ontbijt om zeven uur. Géén chocolade broodjes op het menu maar wel goede muesli en volkoren brood. In mijn broodzak smokkel ik boterhammen met confituur mee voor onderweg en vul mijn drinkbussen.
Vandaag wil ik voor negen uur op de fiets. Ik wil nu wel eens timen hoeveel tijd het me kost om alles in te pakken en mijn fiets vertrekkens klaar te maken. 25 minuten ! Morgen moet het beter.
De lucht is blauw, de zon straalt. Geen fleece vandaag! Mijn route loopt door het centrum van Vendôme en ik zie echt mooie dingen, teveel om op te noemen en kan niet alles fotograferen. Net buiten Vendôme kom ik terecht in de open velden. Heerlijk die blauwe lucht, geen wind te bespeuren, vogeltjes die kwetteren…ik voel me in mijn nopjes. Hier en daar passeer ik een dorpje met mooie kerkjes en huizen met lieflijke voortuinen. Op zo een Kerkplein staat een man met een volgepakte fiets zijn navigatie te controleren. Ook ik moet even stoppen want mijn route zegt iets anders dan de pijltjes die ik langs de weg zie. We spreken mekaar aan. Hij is Nederlander en in Zwolle vertrokken . Hij wil tot aan de Pyreneeën fietsen en dan terug. Dan zie ik een kraan met : eau potable. Ideaal moment om onze drinkbussen te vullen. Verrassend leuke pomp! Mijn kompaan zorgt dat ik kan filmen. Ik vraag hoe hij heet. Bertrand antwoordt hij en spreekt het uit op z'n Frans. Mag ik je dan Bertrand noemen en spreek het uit in het Nederlands. Hij lacht, ik krijg toestemming. We zetten ieder onze weg voort.
Onderweg kom ik nog voorbij een marktje maar ik heb niets nodig en fiets lustig verder. Dan kom ik in Château- Renault en mijn drinkbus is weeral leeg, het is immers goed warm. Er is een Lidl, een Aldi....daar water kopen? Zouden er daar toiletten zijn? Sinds een aantal dagen ben ik volleerd wildplasser🤫 maar in een stadje is dat onverantwoord. Even verderop zie ik een fitnesscentrum , aha, geopend! Ik stap binnen en vraag of ik mijn drinkbus mag vullen en het toilet gebruiken. Normaal niet, zegt de jonge dame aan het onthaal terwijl ze me vriendelijk aankijkt. Mijn fietskledij en de volgepakte fiets voor het raam zorgen ervoor dat ze een uitzondering maakt. Of was het mijn lieftalligheid?🤭 Ik bedank haar welgemeend en ze wenst me nog een prettige reis.
Ik fiets gezapig verder en moet toch hier en daar wat klimmen maar die inspanningen worden beloond met mooie afdalingen.
In Chançay kom ik op een oud treinspoor terecht dat tot mooi fietspad omgetoverd is. Dus geen auto's of ander gevaarte en dat fietst fijn. Op zeker moment zie ik een Compostela fietser voor me rijden. Ook hij heeft het teken van het Vlaams Compostela genootschap op zijn bagage. We groeten mekaar en rijden een stukje samen. Hij heet Tom, komt uit Hoogstraten en vertrok maandag 23 mei. Ook hij heeft weer en wind moeten trotseren die eerste dagen. Hij fietst tot Tours vandaag, ik een stukje verder. En dan is Tours in zicht, ik fiets tot aan de kathedraal om foto's te nemen. Een man op een bankje roept naar mij: Compostelle? Ik kijk om en zie een man met een pet, een rood opgezwollen gezicht en ontstoken ogen. Gezwollen en benen waar flarden vel aanhangen, een vuile grote rugzak naast hem. Hij heet Johan en is in december vanuit Oostende tevoet naar Compostela gestapt en nu tevoet op retour. Drie weken geleden hier in Tours in het ziekenhuis beland, kon helemaal niet meer stappen. Bleek ziekte van Lyme na een aantal onderzoeken. Vanavond neemt hij de flexibus naar Rijsel waar vrienden hem komen ophalen. Hij komt 16 euro tekort voor de bus. Ik geef hem 20 euro. Een uurtje later kom ik op mijn bestemming aan. Ik doe de was en vind zelf dat ik inventief ben om die te drogen. Mijn fietsonderbroek maak ik met riempjes vast aan de leuning zodat die niet weg kan waaien.
Na het grindpad tussen de wijnranken en de karresporen van de voorbije dagen kan ook mijn fiets een wasbeurt goed verdragen. Ik moet dat beestje goed onderhouden want zonder fiets zal het me niet lukken.
Morgen een lang traject voor de boeg. Ik wil Poitiers bereiken: 110 km. Dus nu naar bed . Slaapwel lieve vrienden. Dikke kus aan iedereen die er een wil hebben. dank aan Reinhilde
Vanvelk voor het verhaal en de foto's
