Anno 1970–1975
Er was één gast in de buurt die een Zündapp op de kop had kunnen tikken voor een schoon prijsje. En zoals het toen ging: hij vertelde ons erover, maar de brommer stond goed verstopt in het bos aan de watertoren – een geheim plekje.
Op zaterdag werd er afgesproken: zondag verzamelen, daar boven op de watertoren. We legden allemaal wat geld bij om tweetaktbenzine te kopen bij Spoan op de cité. Wie betaalde, mocht ook rijden. Zo simpel was dat.
Geen WhatsApp, geen gsm, geen GPS. Enkel het gebrom van de tweetaktmotor, de geur van mengsmering in je neus, en de belofte van een plezante namiddag. Een Zündapp, dat was toen het toppunt van status. Als je er eentje had, dan was je plots "iemand".
Op zondag was het zover: crossen op de Zündapp. Soms met drie op één brommer – nu ondenkbaar. Helm? Die had je niet nodig. Je had lef. En allicht een beetje zotskap.
We trokken door de zandwegen, tussen de bomen door, richting het open terrein aan de watertoren. Dat was onze crosspiste. Vol kuilen, modder, steentjes – perfect om te stunten of om je eerste schuiver te maken.
Er werd gevallen, gevloekt, gelachen. Soms serieus pijn, maar dat hoorde erbij. En altijd was er wel iemand die met een tang en een schroevendraaier stond te sleutelen, gewoon op een boomstronk in het bos.
Aan het einde van de dag: vuile schoenen, stof tot achter je oren, kapotte broek, en een brede glimlach. De brommer werd weer verstopt, want de naft was op – en ons zondagsgeld ook. Nu wachten tot volgende week, hopend dat vader weer een paar frank losliet.
Anno 2025
De Zündapp leeft nog, maar je moet er tegenwoordig een verzamelaar voor zoeken. In de bossen zie je er geen meer.
Zou de jeugd van nu dat nog durven?
Crossen zonder helm? Zonder rijbewijs? Zonder verzekering? Vergeet het maar. Nog voor je het bos uit bent, staat de politie naast je. En dan gaat het snel: brommer in beslag, fikse boete, en een belletje naar huis.
Je ouders mogen je komen oppikken – en dan begint het echte spel. Boosheid, preek, geen zakgeld voor weken. Die vrijheid van toen? Die past niet meer in deze tijd.
Maar voor wie het heeft meegemaakt: één keer op zo’n brommer rijden, door het stof en het bos, dat vergeet je nooit meer.
